aşk yalnızlıgımdır benim

En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla

Sabahı olmazdı çok gecelerin
Alır, götürürlerdi beni onlar
Öptüğüm elleriyle, korkunç derin
Bir uçurumun kenarına kadar.

Sonra bırakır giderlerdi, üzgün
Bakardım sessizce arkalarından
Sonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan.

Bütün umutlarım biterdi bir gün
Bir gecenin orsatında kalırdım
Tek başıma ben, ben ve yalnızlığım.




-------------------



Oylama olayı

0 kişi tarafından toplam 0 oy verilmiş
Oy kullanmak isterseniz
5
4
3
2
1





Şiir Hakkında Yorumlar(ınız)

Bu şiir için henüz bir yorum yapılmamış
Sizin yorumunuz
zeta 27 Kasım 2000, Pazartesi

Lütfen HTML karakterleri kullanmayınız!
Şair ile ilgili kitaplar için