Eller vardı tutamadığım,tutmaya korktuğum
dokunduğum zaman bedenimin donduğu vücutlar vardı
arakasından günlerce ağladığım aşklarım,
sıkıntıda birbiri ardına yaktığım keder sigaralarım ...
Bi de sen vardın kızım sen..
Bunların dışında bir yerde ne kelime ne deyim nede sözcüklerden oluşan herhangi
bir cümlenin seni anlatmaya yeteneği olmadığı tek sıradışı varlığım ..
Sen hep kaçtın,kovaladıkça battım ayazın içine
kalbimde hapis oldum çıkamadım içerden
9 ay yattım iflah olamadım gene sen gene sen
çıkaramadım aklımdan bedeninin kokusunu
donuk bakışlarını kestane saçlarını
elini tuttuğum zaman içimde patlayan volkanlar hiç bitmedi
depremler dinmedi
seneler geçti..
çook seneler
evlendim...
seni unuturum diye denedim herşeyi,herşeyi
seni hatırlatan herşeyi silmek istedim aklımdan ama beceremedim işte
yapamadım
kıyamadım sana
sonra bir kızım oldu
adını sen koydum
sarıldım ona günlerce gözlerimdeki yaşlarla
kendi ellerimle besledim onu elinden tutup saatlerce gezdirdim
sarılıp göğsüme bastırdım öptüm kokladım
her adını söyleyişimde ağlamak istedim doya doya
saatlerce günlerce ..
karşımda seni gördüm her baktığımda
Ama artık yapamıyorum
anladım ki insan sevmekten de ölüyomuş..
şimdi elimde bir silah karşımda resmin
dayamışım sakağıma
beni sana kavuşturacak tek şeye kaderimi
basıyorum tetiğe ve seni ebediyette bekliyorum
biliyorum geleceksin birgün
nedensizce
açacaksın kapıyı usulca ve sarılacaksın bana delice
işte o zaman kıyamet kopacak sen ve ben ayrı diyarlara
sen iyilik meleğim cennete gideceksin o temiz kalbinle
ben ise içimdeki tanrıya @@sana kulluk ettiğim@@ için cehennneme gideceğim
yanacağım uğruna ..
tıpkı her zaman ki gibi..
sevgini ateşinin beni yaktığı gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder