AH KÜPELİM, AH KÜPELİM,

AH KÜPELİM, AH KÜPELİM,
(Çiçekle Hasbihal)
Gel de yanaklarından bin öpelim.
Ah benim alyanak, bal dudaklım.
Beni niye böyle yalnız bıraktın.
Zaten yakınken de hep ıraktın.

Ah küpelim, elini ayağını öpeyim.
Ne olur, konuş ve dertleş benimle.
Arkadaş, sırdaş olayım, hep seninle.
Korkma paylaşmam sırrını kimseyle.

Niye açarken tebessüm, solarken mahzunsun.
Niye böyle! boynu bükük mahzun bakıyorsun.
Niye? sabahları gülüp, akşamları ağlıyorsun.
Ah küpelim, ah küpelim, yanağından öperim.

Bir zamanlar ben de senin gibiydim.
Gençken başım dik, ümitle bakardım.
Bu gün başım eğik, boynum büküktür.
Her tarafım senin gibi soluk döküktür.

Açsan açlığını, susuzsan susuzluğunu gidereyim.
Söylemezsen derdinin dermanını nereden bileyim.
Yoksa seni de benim gibi, O vefasız mı, üzdü?.
Zaten O ..., beni hayatta kaç defa böyle üzdü.

Kim? senin özgürlüğünü kısıkladı böyle,
Kim? seni toprak varken, saksıya ma küm etti.
Yaksa, seni de benim gibi, O mu, ma küm etti.
Yetti artık yetti, Onun vefasızlığı canıma yetti.

Korkma, bana yapılanı yapmam sana.
Korkma, söylemem kimseye sırlarına.
Ben söyleğim istersen sana sırlarıma.
İlk O vefasıza, anlatmıştım sırlarıma.

Aslında ortak özelliklerimiz çok seninle.
Aslında, yediğimiz- içtiğim aynı seninle.
İkimiz de onun ma kümü olmuşuz seninle.
Sadece, lisanı halimiz farklı, tek seninle.

Gel paylaşalım, bu hayatı seninle.
Bel ki; çok mutlu olursun benimle.
Her şeyimizi, ortak edelim seninle.
Bel ki; daha mutlu oluruz, seninle.
Bayram TUNCA
06.07.2000