Kırmızı

öyle bir fırtına çıkardın ki
giderken,
ardında kalan
ne var ne yok
karmaşada boğuldu

sen öyle kötüydün ki
beyaz kalanlar utancından
karardı,
kalbim kırmızıydı
siyah kaldı


ben karanlıkta korkarım
bilmiyor muydun
sensinlik olurdu
kimsesizlik olmazdı
anlamıyor muydun

..... dediğin
sevmeden yapamazdı
kendine kalmak onu yorardı
farkedemiyor muydun
umursamıyor muydun

sen ki bende
bir yıldız bile hakedemiyen
elveda diyemeyen;
denize eriyen
ve “son” kokan mum kadar yoksun...


26/Ağustos/00